Metody pracy

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
Jest to oferta prowadzonej przez Stowarzyszenie Niepublicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Tarnowie. Z bezpłatnych zajęć korzystają dzieci od urodzenia do osiągnięcia gotowości szkolnej, u których zdiagnozowano lub podejrzewa się nieprawidłowości rozwoju. Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest posiadanie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

Zakres pomocy może być bardzo różny, w zależności od zdiagnozowanych deficytów rozwojowych. W Poradni obejmuje ono psychomotorykę, sferę komunikacji, mowy i języka, funkcjonowanie zmysłów dziecka. Wsparciem objęta jest też rodzina podopiecznego. Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania prowadzi Zespół Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka, który powoływany jest przez dyrektora Poradni. Do dyspozycji dzieci i rodziców są: pedagog, oligofrenopedagog, psycholog, logopeda, neurologopeda, fizjoterapeuta, terapeuta behawioralny, terapeuta integracji sensorycznej. Zajęcia organizuje się w wymiarze od 4 do 8 godzin w miesiącu, w zależności od możliwości psychofizycznych i potrzeb dziecka. Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania są prowadzone indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną.

Terapia behawioralna
Stowarzyszenie jako pierwsze w Tarnowie posiadało gabinet terapii behawioralnej, która skierowana jest do dzieci z autyzmem, depresją, fobią oraz różnego rodzaju lękami. Głównymi założeniami prowadzonych zajęć są: rozwój prawidłowych zachowań dziecka, które powinny pojawić się u niego w odpowiednim wieku, a z różnych powodów nie wystąpiły; ograniczenie niewłaściwych zachowań oraz dbanie o utrzymanie efektów terapii w celu poprawy jakości życia dziecka z niepełną sprawnością. Zajęcia dostosowane są do każdego podopiecznego indywidualnie; terapeuta wykorzystuje różne pomoce do pracy z dziećmi m.in.: teksty do czytania, obrazki do kolorowania z zagadkami, przygotowane ćwiczenia do rozwiązywania, filmy i wiele innych.

Terapia pedagogiczna
Zajęcia terapeutyczne z oligofrenopedagogiem obejmują: stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych (percepcja wzrokowa, słuchowa, koordynacja wzrokowo-ruchowa, motoryka mała i duża), usprawnianie i kształtowanie mowy, uczenie się poprzez naśladowanie, naukę zabawy (tematycznej, konstrukcyjnej), rozwijanie pozytywnych relacji społecznych, rozwijanie umiejętności deficytowych, naukę umiejętności samoobsługowych.

Terapia logopedyczna
Duże znaczenie odgrywają tu ćwiczenia oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne, usprawniające motorykę i kinestezję narządów mowy, słuchu fonematycznego, autokontroli słuchowej, pokaz i wyjaśnianie ułożenia narządów artykulacyjnych, uczulanie miejsc artykulacji, mechaniczne układanie narządów artykulacyjnych za pomocą sond i szpatułek, odczytywanie mowy z ruchów ust, wykorzystywanie pewnych nieartykułowanych dźwięków lub czynności fizjologicznych organizmu do tworzenia nowych głosek (np. wibracje warg, dmuchanie, chuchanie itp.), kontrola wzrokowa, kontrola dotykowa i czucia skórnego dłoni, mówienie wydłużone (metoda sztucznego echa), metoda maskowania. Ponadto metody stosowane w ramach terapii logopedycznej to m.in.: masaż logopedyczny, elementy symultaniczno-sekwencyjnej metody nauki czytania J. Cieszyńskiej, elementy metody werbotonalnej, programy aktywności Knillów, metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, pedagogika zabawy, logorytmika (oddziaływanie na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową), komunikacja alternatywna i wspomagająca.

Logorytmika
Logorytmika jest swoistą formą połączenia rytmiki i terapii logopedycznej. Wykorzystuje bowiem możliwość oddziaływania na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową. Na bazie ćwiczeń muzyczno-ruchowych stosuje się ćwiczenia słowno-ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm.

Naturalny i swobodny ruch, będący obok muzyki podstawowym motywem ćwiczeń, umożliwia realizację zajęć rytmicznych ze wszystkimi dziećmi, niezależnie od poziomu ich intelektualnego, ruchowego i muzycznego rozwoju.

Głównym celem ćwiczeń muzyczno-ruchowych jest rozwijanie umiejętności sprawnego wykonywania ruchu, a co za tym idzie, wyrabianie szybkiej orientacji w czasie i przestrzeni, koncentracji uwagi, stymulowanie do sprawniejszego myślenia, a także kształcenie takich cech charakteru, jak zdyscyplinowanie, porządek, aktywność poczucie odpowiedzialności, umiejętność współdziałania w grupie. W zabawach logorytmicznych dziecko wykorzystuje umiejętności zdobyte podczas wstępnych ćwiczeń oddechowych i fonacyjnych. Ćwiczenia logorytmiczne są ważnym elementem w kierowaniu ruchową, estetyczną i społeczną aktywnością dzieci, co oznacza, że wraz z rozwojem ruchowym postępuje u nich rozwój sfery poznawczej i emocjonalnej, a także wykształcają się różne formy kontaktów społecznych. Najlepsze efekty terapeutyczne przynoszą cykle zajęć, które prowadzone w formie zabawy, są także źródłem radości.

Terapia psychologiczna
Realizowana jest w formie indywidualnej i dobrana odpowiednio do wieku dziecka i stopnia zaburzenia. Głównymi założeniami zajęć terapeutycznych są zarówno wspomaganie rozwoju emocjonalnego, poznawczego i społecznego dziecka, jak i udzielanie wsparcia jego rodzicom. Mogą oni uzyskać pomoc na spotkaniach, podczas których zdobywają wiedzę na temat prawidłowego wspierania dzieci oraz radzenia sobie w życiu codziennym z ich zaburzeniami. Spotkanie z rodzicami mają również na celu zmobilizowanie ich  do włączania swoich dzieci w życie społeczne i podejmowania różnych aktywności.

Integracja sensoryczna
Metoda terapeutyczna, która polega na działaniach zmierzających do integracji czynności zmysłów oraz utworzeniu właściwej reakcji układu nerwowego na bodźce. Terapeuta zapewnia dziecku odpowiednią ilość bodźców sensorycznych podczas wykonywania ćwiczeń, co powoduje udoskonalenie integracji tych bodźców, które docierają do dziecka z jego ciała i otoczenia. Terapia adresowana jest do wszystkich dzieci, z niepełną sprawnością intelektualną i ruchową, ale również w normie intelektualnej. Na terapię trafiają dzieci, które mają trudności z czytaniem i uczeniem, koncentracją, nie lubią przytulania, ruchu, unikają zabawy czy cierpią na chorobę lokomocyjną.

Fizjoterapia i gimnastyka korekcyjna
Głównymi założeniami zajęć są: udoskonalenie motoryki dzieci, skorygowanie wszelkich nieprawidłowości w postawie oraz poprawa samopoczucia. Pożądanym efektem metody jest wypracowanie niezależności i samodzielności ruchowej w życiu codziennym dzieci z zaburzeniami koordynacji ruchowej.

Dogoterapia
Zajęcia polegają na zabawie oraz podejmowaniu różnych ćwiczeń mających na celu wzrost samooceny, wywołanie korzystnych reakcji i emocji, uaktywnienie dotyku, węchu, wzroku i słuchu dziecka, przezwyciężenie lęków przed psem i wycofania oraz usprawnienie ruchowe. Dziecko podczas zajęć nabywa  umiejętności opiekuńczych poprzez zajmowanie się psem np. czesanie go, karmienie. Chętne głaskanie psa, klepanie i przytulanie go, wycisza negatywne emocje oraz obniża poziom agresji i niweluje niepożądane zachowania dziecka. Zabawy i ćwiczenia proponowane na zajęciach działają również na rozwój mowy. Ćwiczenia służą również nauce koncentracji poprzez zapamiętywanie wykonywanych przez psa czynności oraz obserwację jego zachowania.

Terapia metodą Marii Montessori
Głównym założeniem zajęć jest dążenie do maksymalnego usamodzielnienia dziecka. W spotkaniach uczestniczą dzieci z różnymi zaburzeniami i deficytami, z niepełną sprawnością intelektualną, autyzmem. Sala do zajęć terapeutycznych jest odpowiednio wyposażona i umeblowana. Znajdują się w niej otwarte, niewielkiej wysokości regały, odpowiednio dobrane do wzrostu dzieci, na których znajduje się materiał dydaktyczny ułożony zawsze w tym samym miejscu, według podejmowanych ćwiczeń, takich jak: ćwiczenia praktyczne życia codziennego, sensoryczne, dotyczące zmysłów dziecka, pomoce do edukacji matematycznej, wychowania kosmicznego, edukacji językowej i plastyczne.

Arteterapia
Materiałami służącymi do arteterapii są: kredki, farby, plastelina, modelina, tkaniny, białe i kolorowe kartki, pędzle i inne. W zajęciach arteterapeutycznych uczestniczą dzieci z autyzmem, zespołem Downa, nadpobudliwościami, zaburzeniami zachowania, dotknięte różnego rodzaju fobiami, z obniżoną sprawnością psychoruchową, niepełnosprawnością umysłową oraz innymi deficytami w rozwoju. Arteterapia pobudza i rozwija kreatywność dzieci, daje im możliwość wyrażenia własnych emocji, redukuje stres i napięcia, pozwala im poznać samego siebie i otaczające ich środowisko.

Gabinet światła
Sala jest wyposażona w specjalistyczny sprzęt, który stymuluje rozwój zmysłów uczestników terapii oraz zapewnia im odprężenie i relaks. W sali umieszczono: materace z poduszkami, na których dzieci mogą się położyć i relaksować, kulę lustrzaną, projektory, lampy plazmowe, radio, tablicę, kolorową tarczę zamontowaną do ściany. W skład wyposażenia wchodzi również domek relaksacyjny z pionowym wodospadem światłowodów, które zmieniają kolor co kilka sekund.

Muzykoterapia
Terapia jest skierowana do dzieci z autyzmem, mózgowym porażeniem dziecięcym, zespołem Downa, zaburzeniami zachowania i nadpobudliwością oraz  innymi deficytami. Celem muzykoterapii jest wyciszenie negatywnych emocji, zredukowanie lęku i napięcia, wspomaganie rozwoju psychoruchowego, budowanie samoakceptacji i poczucia własnej wartości, rozwijanie talentów muzycznych oraz zainteresowań, dostarczenie pozytywnych emocji oraz kształtowanie umiejętności nawiązywania relacji z innymi.